Sunday 17 March 2013

ಅಮ್ಮ.........

ಮನದ  ಮೊದಲ  ತೊದಲ 
ಮಾತು ಅದುವೇ  ನಿನ್ನ  ನಡತೆ ,
ಅಮ್ಮ  ಎಂಬ  ರೂಪದಿ 
ಎನಗೆ  ನಿನ್ನ ಸ್ವರೂಪ 

ಕಣ್ಣಂಚಿನ  ಕೊನೆಯ  ಹನಿಯ 
ಅರಿತ ನೀನು ನನ್ನ  ಬಾಳ  ದೀಪ ,
ತೀರಿಸಲಾರೆನು ಈ ಋಣವ 
ಮತ್ತೆಂದಿಗೂ ಈ ಜೀವವಿರುವ ತನಕ 

ಮೊದಲ ಮುತ್ತು ಮೊದಲ ತುತ್ತು 
ಇತ್ತ  ನಿನಗೆ ಸಾವಿರ ಧನ್ಯ ಪ್ರಾಣಮ್ಯ,
ಅಮ್ಮ ಎಂಬ  ಪದದ 
ಇನ್ನೊಂದು ಅರ್ಥ ಅದುವೇ ಸುನಂದ .........

Just Waiting for U



ಪ್ರೀತಿಸು ಒಮ್ಮೆ ನಲ್ಲ
ಜೀವನದಿ ಮರೆಯುವ ಮುನ್ನ
ಮೊಹಿಸು ಒಮ್ಮೆ ಇನಿಯ
ಈ ಜಾತ್ರೆಯಲಿ ಕಳೆಯುವ ಮುನ್ನ

ನಿನ್ನ ಸನಿಹಕೆ ಪರಿತಪಿಸಿದೆ ಮನಸ್ಸು
ಅದಾಗದ ಹೊತ್ತು ಮುದುಡಿದೆ ಕನಸ್ಸು
ಬಾ ಇನಿಯ ಒಮ್ಮೆ ಬಿಗಿದಪ್ಪಿ
ಮುದ್ದಾಡು ನಾ ಮರೆಯುವ ಮುನ್ನ ಈ ಜಗತ್ತು.

Tuesday 5 March 2013

ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ...................

ಕೇಳದೆ ನಿನಗೀಗ 
ಬೇಸರದ  ಈ  ದನಿ 
ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಕೂಗಿದೆ  ನಿನ್ನ 
ನೀ  ಬಾರದಾದೆ  ಇನ್ನ 

ತಪ್ಪಾಗಿದೆ  ಕ್ಷಮಿಸು 
ಎಂದಿದೆ  ಈ  ಮನ 
ಆದರೆ  ಅದ ಕೇಳಲು 
ನೀ  ಇಲ್ಲ  ಈ  ಸಮಯ 

Monday 4 February 2013

ಬದುಕಿನ ಹಾದಿಯಲಿ

ಭೋರ್ಗರೆವ  ಸಮುದ್ರದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗುತಿದೆ  ಬದುಕಿನ
ಪುಟ್ಟ  ಹಡಗು
ನೀ ಕಳೆದು  ಹೋಗಿರುವ
ಸಮಯದಿ
ಪರಿತಪಿಸಿಹೆ  ನಾನು
ಬಾ ಒಮ್ಮೆ  ಇನಿಯ
ಆವರಿಸು ನನ್ನ
ಮತ್ತೆಂದು  ನೀ  ಕಣ್ಮರೆಯಾಗದಂತೆ 

Thursday 31 January 2013

ಸವಿ ಸವಿ ನೆನಪು

ಸುಮ್ಮನೆ  office ಅಲ್ಲಿ ಕೂತಾಗ  ನೆನಪಾಗಿದ್ದು blog update ಮಾಡಬೇಕು ಅಂತ ...... ಹಾಗೆ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ  ಕಣ್ಮುಂದೆ   ಬಂದಿದ್ದು ಬಾಲ್ಯ .......
ಎಷ್ಟು  ಚಂದ ಅಲ್ವಾ ಆ  ದಿನಗಳು ???? ಚಂದ ಮಾಮ ಕೈಗೆ  ಸಿಗ್ತಾನೆ ಅನ್ನೋ  ಕಲ್ಪನೆ , ಅಮ್ಮ ತಿನ್ನಿಸಿದ ತುತ್ತುಗಳು , ಅಪ್ಪ ಗದರಿಸಿದಾಗ  ಆದ ಭಯ , ಆಗ ಅಜ್ಜಿ ತಾತ ನ support... chocolateಗಾಗಿ ಅಣ್ಣ  ಹೇಳಿದ ಎಲ್ಲಾ  ಕೆಲಸಗಳನ್ನು  ಮಾಡೋದು . ಅವೆಲ್ಲ ಮಜಾನೇ  ಬೇರೆ ಅಲ್ವಾ ????ಆ  ಕನಸಿನ ಲೋಕದಲ್ಲಿ ನಾನೇ ರಾಜಕುಮಾರಿ ...  ಮದುವೆ ಅಂದಾಗ  ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ  ನೀರು ಆದರೆ ಎಲ್ಲೋ ಒಂದು ಕಡೆ ಕನಸಿತ್ತಲ್ವಾ?? ಏನೇ ಹೇಳಿದ್ರು  ಆ  ಕನಸುಗಳೇ  ಚಂದ ...
 ನಂಗಿನ್ನೂ  ನೆನಪಿದೆ ನಮ್ಮನೆ  ಬೆಕ್ಕಿನಮರಿ ಸತ್ತಾಗ ದಿನ ಇಡಿ ಅತ್ತಿದ್ದೆ .......  ಆ ದಿನಗಳೇ  ಹಾಗೆ  ಅತ್ತರೂ ಅಮ್ಮನ  ಬೆಚ್ಚನೆಯ ಅಪ್ಪುಗೆ ..... ಸಂತ್ವಾನ , ಹಾಗೆ ಅಪ್ಪನ ವಾಗ್ದಾನ b'coz  ಹೊಸ  ಬೆಕ್ಕಿನಮರಿಗಾಗಿ .......
ಅಪ್ಪ ಬೈದಾಗೆಲ್ಲ  ಮಧ್ಯ  ಬಂದಿದ್ದು ಅಜ್ಜ .... ನನ್ನ  ಮೊಮ್ಮಗಳಿಗೆ  ಬೈತಿಯಾ ಅಂತ .... ಆಗ ನನ್ನದು ಪಿಸಿಪಿಸಿ ನಗೆ ಮಾತ್ರ ....... ಅಪ್ಪನು ಕಡಿಮೆ ಇಲ್ಲ ನಾನು  ಗೆದ್ದಾಗ ಅಮ್ಮನಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಮಗಳು ಅನ್ನೋ ಹೆಮ್ಮೆ , ಅಮ್ಮನದು ಮಾತ್ರ ನಿಷ್ಕಳಂಕ  ಪ್ರೀತಿ  ಗೆದ್ದರೂ ಸೋತರು ಅದೇ ಮಂದ ನಗು .....ಅಮ್ಮ ಹೊಡೆದಿದ್ದು ಬೈದಿದ್ದು  ನನಪೆ ಇಲ್ಲಾ ..... ಎಲ್ಲೋ ಸಹಿಸಕ್ಕಾಗದಷ್ಟು ಕಾಟ ಕೊಟ್ಟಾಗ ಮಾತ್ರ .......
...... ಆದರೆ  ಈಗ  ಯಾವುದೇ  ಕಿತಾಪತಿಗಳಿಲ್ಲ , ಚೇಷ್ಟೇಗಳಿಲ್ಲ  ಅಷ್ಟೊಂದು  ದೊಡದವರದ್ವಾ  ನಾವು??? ಅಳು  ಬಂದರೂ ಹೊರಗೆ ಬರದಷ್ಟು ಸಹಜತೆ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮನಿಗೂ ಕೂಡ ಇರದಷ್ಟು time . miss ಮಾಡ್ಕೋತ ಇದಿವಿ  ಅಂತಾ  ಗೊತ್ತಿದ್ರು  continue  ಆಗೋ schedules ... stress , ಅಸಹಜ  ನಗು , ಮುಗ್ದತೆಯೇ  ಇಲ್ಲದ ಮುಖ .... ಸಾಕಪ್ಪ ಅನ್ನೋ life ...
ಮುಗ್ದತೆ ಮತ್ತೆ ಬರದೇ  ಇಲ್ವಾ ??? life ನ ಕೊನೆ ತನಕ ಹೀಗೆ ಇರಬೇಕ ??? ಅನ್ನೋ ಸಾವಿರ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು !!! ಬದಲಾಗುವ ಮನಸಿದ್ದರು ಬದಲಾಗದ ಜೀವನ ...... once  again want  to celebrate my childhood .....